Sayfalar

8 Mar 2018

BERFİN 3,5 YAŞINDA

Selam.
Berfin ile ilgili dolu dolu bir blog olacaktı ama istediğim gibi olmadı.
Çok uzun aralar verdim. Ara ara uğradım sonra yine kayboldum derken, biraz daha hızlandım sanırım ;)
Dile kolay 3,5 yıl. ( buçuk olmaya daha 20 gün var ama  :) Günler çok çabuk geçiyor.  Ebeveyn olup düşündüğü gibi olan varmı acaba? Çok az kişi o şekilde olmuştur sanırım.
Ben yapmicam dediğim şeyleri yaptım maalesef. Ama artık dur dedim kendime.
Kendini haklı göstermek gibi bir nedenim yok, ama Berfin'i büyütmek benim için gerçekten çok zordu. Neredeyse tek başıma büyüttüm diyebilirim. Yardımsız ve desteksiz. Benim gibi olanlar bilir. Çok zor ve yıpratıcı. İlk 1,5 - 2 yıl sabırlı davranabildim ama sonra artık bana çok şey ağır gelmeye başladı.

İster istemez Berfine sesim yükseldi, tahammül sınırım çok düştü, çok çabuk sinirlenmeye başladım falan filan.
Berfin de yapı olarak çok lafbaz, çok rahat, meraklı, inatçı bir çocuk.
Bende inatciyim,. nasıl olacak peki? Ben kendi ebeveynlerim konusunda çoğu zaman şikayet ederdim. Beni anlamıyorsunuz diye, üstüme çok geliyorsunuz diye. Tabii çok fazla yaş farkı vardi, annem 35 yaşında dünyaya getirmiş beni. Bende Berfini 38 yaşımda dünyaya getirdim. Ve bu şekilde tek başına kalacağımı düşünmedim. Özellikle son 1 yılda daha da zivanadan çıktık. Tabii 2 yaş sendromu da sağolsun. Ne yapsam olmuyordu. Ne kadar sakin kalsam olmuyordu illaki bir yerde fire veriyordum.
Tahammülsüzlük yüzünden ani öfke nöbetleri benim bağırmalarım ve onun korkudan sinmeleri ve daha da hırçın olması. Tabii birde dış etkenler var. Mecburiyetten çocuğunuzu ezmek zorunda kaldığınız!!! zamanlar. Burada ortam daha kötü hale gelmesin diye kendi çocuğumu zapt etmeye çalıştım ama ne oldu? Hiç bir şey başkaları yüzünden kendi çocuğuma kötü davrandım. Pişman mıyım evet.
Sevdiğim bir arkadaşım dayan, sabret geçecek demişti. Bir yanım inanmak istedi, diğer yanım olanlara bakıp inanmıyordu düzeleceğine.
Birde aileden gördüğümüz var tabi ki. Genelde alttan almak, kavga çıkmasın diye sessiz kalmak. İçimize işlemiş bundan vazgecemiyorum. Ama artık gerçekten dur dedim.
26 Şubat'ta sonra böyle bir ofkelendigim zaman da " napıyorsun, yeter" dedim. O sırada Berfin babası ile babaneye gitmişlerdi. PC de YouTube da süper Dadı izliyorum, neden bilmiyorum ve oradaki bir annenin serzenişini duydum. İki çocuğu var annenin. Erkek çocuktan sonra bir kız çocuk olmuş. Ama anne erkek çocuğuna gösterdiği tahammülü kızına göstermiyor. Bunu bilinçli yapmıyor, kesinlikle hayır. Ama programda bunun ayrımına vardı anne. Bende aslında sakin konuşuyorum diye düşünürken aslında bir şekilde ona sinirimi belli ediyordum. Sonra annenin " programa başvururken belki ilerde güzel bir anı olarak kalır diye düşünüyordum. Ama şu anda kızım beni korktuğu ve onu  sevmeyen bir  anne olarak hatırlayacağını biliyorum." dedi. Dadı ise ama sen degisiyorsun ve kızın sadece bu anneyi hatırlayacak dedi. İste o an benim '' o anımdı'
Ve ben eve geldikleri andan itibaren daha sakin olmaya çalıştım, aslında çalışmadım kendiliğinden oldu ve ne oldu biliyormusunuz? Berfin den karşılık aldım. Belki henüz zamanı değildi, yada tamamen benden kaynaklıdı bilmiyorum. Ama o andan itibaren onunla artık sakin konuşmaya kesin karar verdim. Orada pedagog Gözde Erdoğan'ın bazı tiyolarını da uyguluyorum. Gayet iyi gidiyor. Bütün uygulamalarına katılmıyorum belki Gözde hanımın ama kendime göre birşeyler uyarlıyorum.
Mola köşesini bir kaç kez kullandık ama ağladığı zaman değil, çünkü ona sakince yaklasiyorum ve korkmadığı için elimi tutarak köşeye gidiyor.
Tabii ki çatışacağımız zamanlar olacak artık daha bilinçli ama beni bağıran canavar bir anne olarak hatırlamasını istemiyorum.
Bundan böyle gereksiz sinirlenmeye son.
Başkası yüzünden kızıp bağırmaya son.
Başkalarının sesini yukseltmesine, kim olursa olsun hayır.
Bu liste uzar da gider.
Kısaca kendimizi degistirmemiz gerek , benim için zamani şimdiydi, umarım sizin için daha yakın bir zamanda olur:)
Hiç bir çocuk bu dünyaya kendi isteğiyle gelmiyor.
Biz nasıl isyan ettiysek bir şeylere onlara da bu sebebi vermeyelim. En azından ebeveynlerinden dolayı.
Bu da bir nevi iç dökme olsun.
Bu arada sevgili arkadaşım Hande teşekkürler. Beni motive ettigin için :-*

Arada güncellemeler ile geleceğim bakalım hayatımız da neler olmuş ....

4 yorum:

  1. :)) sen istersen yapıyorsun ;) bunu hep hatırla bir gün yapamazsanda yarın yeni bir gün sevgiler

    YanıtlaSil
  2. Anne olmayı düşünene ama bundan çok korkan biri olarak merakla okudum yazını. Çocuk sahibi olmak çok güzel dense de çok zor bir iş. Ben de yapı gereği sinirli ve tahammülsüz biriyim. Nasıl bir anne olacağımı düşünüyorum sık sık. Sanırım yaşamadan bilemeyeceğiz. Senin de dediğin gibi ben şöyle yaparım, böyle davranırım diyen birçok kişinin yanıldığını okuyorum, duyuyorum. Başa gelmeden bilinmiyor.

    Süper Dadı'nın kitabı da var. Eğer tarzını sevdiysen okumanı öneririm.

    Umarım bundan sonra daha güzel olur her şey :-)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Şule... Yanında sana destek olacak biri varsa (eş, anne, kardeş hatta dost bile olabilir) inan kadar zor olmaz. Çünkü omuzundaki yük hafifleyecek. Eşim ayrıca bir bebek gibi olduğundan dolayı üzerimdeki yük hafiflemek yerine iki katı arttı. Bende çok sabırsız ve sinirli olmama karşın bayağı bir dayandım :) eminim üstesinden gelirsin.
      Süper Dadı'nın kitabını biliyorum ama kitaplar yerine videoları tercih ediyorum. Çoğu zaman görsellik daha açıklayıcı benim için.
      Umarım :) güzel dileklerin için teşekkür ederim ...

      Sil

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...