Herkese günaydın.
Yine üzgün zamanlar yaşıyoruz.
Pek çok blogger arkadaş duygularımızı sözlü yada sözsüz ifade ettik.
Benim söylemek istediğim tek şey bazen bu olanlardan dolayı insan olduğum için utanıyorum.
Biliyorum utanması gereken ben değilim ama utanıyorum.
Ama umutluyum da her şey değilecek.
İnsanlar artık at gözlüklerini çıkartmaya başladı.
"Allah korkusu var onlarda" diyenler bile artık bir daha onlara oy vermicez diyorlar.
Sadece zaman lazımdı yıllarca koyun gibi güdüldük. Rahmetli Aziz Nesinin dediği gibi. Atesist olduğu için pek sevilmezdi ama nasıl vizyon sahibi olduğunu yavaş yavaş anlamaya başladılar.
Ki bu onun tercihi onu bu düşünce için yargılayacak tek varlık yaradan biz değil.
Önemli olan çoğu insanın görüp bildiği şeyler karşısında susarken o susmuyordu.
Kusura bakmayın kitap postu olacaktı bu ama artık bu ülkede masum çocukların ölmesine yada öldürülmesine tahammülüm yok.
Buna dur diyecek bu ülkeyi bu karanlıktan çekip çıkartacak bir insan evladı yokmu ????
Ama artık vaad istemiyoruz.
Her gelen vaad etti ama kaşı gözü ayrı oynadı.
Allahtan hakkımızda hayırlısını istiyorum.
Artık bu ülke bir yanlış seçim daha kaldıramaz. Artık bittik.
Ülke ekonomisi berbat durumda.
Ortadirekt yok artık bu ülkede inanmıyorum.
Her zaman şükrettim halimize ama olmuyor arkadaşlar göz göre göre bizimle dalga geçilmesini kaldıramıyorum.
Bizden bir örnek vereceğim.
Eşim 10 - 11 yıldır çok büyük bir fabrikada çalışıyor.
Her yıl vergi rekortmeni olan bir fabrika.
Çalışanları için hiç bir sosyal etkinlik motive edecek bir şey yok.
Üstelik bu ülkede enflasyon ne derece hepimiz biliyoruz gelen zamlardan artık o kazıkların bize girmesi için yer kalmadı.
Ama eşimin çalıştığı fabrikada % 5 olarak görünüyor enflasyon. Çalışanlar enflasyon oranında zam alıyor.
İnanın ağlancak halimize gülüyorum.
Eşimin fabrika da çalıştığını duyan insanlar hemen "oooooo" diyorlar sonra maaşını duyunca şok oluyorlar. Eminim çoğu inanmıyordur bile.
Haydi bizi boşverin orada çalışıp 2-3 çocuğu olup onları okutup bir yandan kira veren aileler var.
Biz böyle bir ülkede yaşıyoruz.
Ama çoğu zaman bunları görmezden geliyoruz.
Bize dokunmayan yılan bin yaşasın diyoruz.
Ama öyle değil artık gözümüzü açalım lütfen.
Bu düzene sadece kendi ve çevresinin cebini pardon ayakkabı kutularını dolduranlara bir dur diyelim.
Çok doluyum artık burada patlamam lazımdı.
İçimde biriken çok şey var.
Benim sözlerim ne kadar etkili olur bilmem ama hepimizin sesi çıkarsa işte o zaman etkili oluruz.
Artık kitaba geçelim....
Yılın biten 17. kitabı.
Yine üzgün zamanlar yaşıyoruz.
Pek çok blogger arkadaş duygularımızı sözlü yada sözsüz ifade ettik.
Benim söylemek istediğim tek şey bazen bu olanlardan dolayı insan olduğum için utanıyorum.
Biliyorum utanması gereken ben değilim ama utanıyorum.
Ama umutluyum da her şey değilecek.
İnsanlar artık at gözlüklerini çıkartmaya başladı.
"Allah korkusu var onlarda" diyenler bile artık bir daha onlara oy vermicez diyorlar.
Sadece zaman lazımdı yıllarca koyun gibi güdüldük. Rahmetli Aziz Nesinin dediği gibi. Atesist olduğu için pek sevilmezdi ama nasıl vizyon sahibi olduğunu yavaş yavaş anlamaya başladılar.
Ki bu onun tercihi onu bu düşünce için yargılayacak tek varlık yaradan biz değil.
Önemli olan çoğu insanın görüp bildiği şeyler karşısında susarken o susmuyordu.
Kusura bakmayın kitap postu olacaktı bu ama artık bu ülkede masum çocukların ölmesine yada öldürülmesine tahammülüm yok.
Buna dur diyecek bu ülkeyi bu karanlıktan çekip çıkartacak bir insan evladı yokmu ????
Ama artık vaad istemiyoruz.
Her gelen vaad etti ama kaşı gözü ayrı oynadı.
Allahtan hakkımızda hayırlısını istiyorum.
Artık bu ülke bir yanlış seçim daha kaldıramaz. Artık bittik.
Ülke ekonomisi berbat durumda.
Ortadirekt yok artık bu ülkede inanmıyorum.
Her zaman şükrettim halimize ama olmuyor arkadaşlar göz göre göre bizimle dalga geçilmesini kaldıramıyorum.
Bizden bir örnek vereceğim.
Eşim 10 - 11 yıldır çok büyük bir fabrikada çalışıyor.
Her yıl vergi rekortmeni olan bir fabrika.
Çalışanları için hiç bir sosyal etkinlik motive edecek bir şey yok.
Üstelik bu ülkede enflasyon ne derece hepimiz biliyoruz gelen zamlardan artık o kazıkların bize girmesi için yer kalmadı.
Ama eşimin çalıştığı fabrikada % 5 olarak görünüyor enflasyon. Çalışanlar enflasyon oranında zam alıyor.
İnanın ağlancak halimize gülüyorum.
Eşimin fabrika da çalıştığını duyan insanlar hemen "oooooo" diyorlar sonra maaşını duyunca şok oluyorlar. Eminim çoğu inanmıyordur bile.
Haydi bizi boşverin orada çalışıp 2-3 çocuğu olup onları okutup bir yandan kira veren aileler var.
Biz böyle bir ülkede yaşıyoruz.
Ama çoğu zaman bunları görmezden geliyoruz.
Bize dokunmayan yılan bin yaşasın diyoruz.
Ama öyle değil artık gözümüzü açalım lütfen.
Bu düzene sadece kendi ve çevresinin cebini pardon ayakkabı kutularını dolduranlara bir dur diyelim.
Çok doluyum artık burada patlamam lazımdı.
İçimde biriken çok şey var.
Benim sözlerim ne kadar etkili olur bilmem ama hepimizin sesi çıkarsa işte o zaman etkili oluruz.
Artık kitaba geçelim....
Yılın biten 17. kitabı.
Bu ara bol bol kitap okuyorum.
Üstelik serinin son kitapları ister istemez elinizden bırakamıyorsunuz.